PARLAK TAVLAMA TEKNOLOJİSİ

Paslanmaz çelik ısıtma elemanlarımıza dikkatlice kontrol edilen bir fırın atmosferi ile gerçekleştirilen, temiz, pürüzsüz, kireçsiz bir metal yüzey sağlayan son derece teknolojik bir ısıl işlem. Borulu kılıflı ısıtma elemanları için tipik ve geleneksel tavlama metodu sırasında, ısıtılmış kılıf çeliği, havadaki oksijenle birleşerek çelik yüzeyinde bir oksit tabakası oluşturur ve koyu ve siyah bir renk alır. Parlak tavlamada fark, ısıtma elemanının paslanmaz çelik kılıfının oksit tortu oluşumunu önlemek için hidrojen veya nitrojen gibi gazlarla dolu bir fırında ısıtılmasıdır. Isıtma elemanı, fırına girdiğinde olduğu gibi aynı yüzeye sahip parlak tavlama fırınından çıkar.

Parlak tavlama, Hidrojen (H2) dolu bir fırında 1040 ° C ile 1100 ° C arasında değişen sıcaklıklarda yapılır ve ardından hızlı bir soğutma yapılır. Hidrojen oksitleyici bir ajan DEĞİLDİR ve bu nedenle yüzey oksidasyonu oluşmaz ve parlak tavlamadan sonra artık asitleme gerekmez.

Bu teknolojinin temel avantajı, boruların daha fazla işlenmesini kolaylaştıran parlak ve düz bir yüzeyin yanı sıra, ısıtma elemanı kılıfının geliştirilmiş korozyon direncidir. Üretim sürecinde gerçekleştirilen bu tür bir işlem, tane sınırında çökelmiş olası karbürlerin tam olarak çözülmesini sağlar, böylece hatasız bir östenitik matris elde edilir. Bu, tanecikler arası korozyonun tehlikeli olaylarından kaçınmayı mümkün kılar.
Parlak tavlama ile elde edilen östenitik yapı homojendir ve normal tane boyutu; sonuç, paslanmaz çeliğin gerilme özelliklerinde, özellikle çekiş ve uzamada, plastiklikte bir artış ve artık gerilmede bir azalma ile bir gelişmedir.

BALÇIK tarafından yapılan kapsamlı testler, borulu ısıtma elemanları üzerindeki tavlama işlemlerinin farkını inceledi. Deniz ortamında atmosferik bir test yapıldı. Ortam yüksek sıcaklığı, tuz konsantrasyonu ve nemi nedeniyle seçildi ve test süresi 12 ay sürdü.
Mühendisler iki farklı üretim yolundan boruları karşılaştırdı:
Geleneksel tipik tavlanmış ve parlak tavlanmış. Çalışmanın amacı, parlak tavlama teknolojisinin boru yüzeylerinin kalitesi üzerindeki etkisini değerlendirmek için ısıtma elemanlarının korozyon direncini karşılaştırmaktı.

Test süresinden sonra, her bir tüp yüzeyi optik mikroskopi ile incelemek için ikiye bölündü. Parlak tavlanmış ısıtma elemanının en iyi korozyon direncini sergilediği açıktır. Denizde bir yıl kaldıktan sonra bile hala parlak ve parlak.
Geleneksel olarak tipik olarak tavlanmış ısıtma elemanı, parlak tavlanmış tüpe kıyasla daha düşük korozyon performansı sergilemiştir.

ÜST